Merhaba;

Nerdeyse iki yıldır,kocaman iki yıldır sustuğumu düşünüyorum. Dünyaya, insanlara, hayata, kadere en önemlisi kendime..Artık konuşmalıyım.
Bugün uyandığımda yine içimde o garip küf,yüzümde bir çizgi daha,o çok sevdiğim suyun garip gelen kokusu..
Aslında her gece yatarken aynı duygular içinde yatıyor,sabah hiçbir şey değişmeden güne devam ediyorum.Hayat mı beni bu hale getirdi,yoksa insanlar mı ya da ailem mi?Belki de ben bu bahanelerin arkasına saklanıyorum.
Uzun zamandan beri ilk kez güzel bir rüya gördüm.*AŞK*evet aşk..Aşık oldum rüyamda,unuttuğum bir duygu tekrar canlandı rüyada da olsa..
Suyun kokusunu,güneşi bir başka hissettim bu sabah,nihayet uyandım iki koca yıldan sonra...


* Seni sildiğimde, anılar defterinden,biliyordum söküp attığımı hayatımın yarısını*