bir budist,zamanın birinde bir budist tapınağına gider,niyeti o tapınağa kabul edilmekten başka bir şey değildir.
tapınağın kapısı aralanır ve budiste bir bardak su verilir.bardak öyle doludur ki,bir damlaya dahi yer yoktur.budist, bunun anlamının ''sana kapımızı açmak isteriz ancak hiç yerimiz yok''olduğunu bardaktaki suyun doluluğundan anlar.bardaktaki suyun üzerine sadece bir gül yaprağı atar,ve su taşmaz.nihayetinde tapınağa kabul edilen ender kişilerden dir...
bu hikâye çok anlamlı geldi bana,???
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder