Nasıl istersen!

Dışarda, rüzgâr karla vals yapıyor,buğulu pencerenin sıcak tarafındayım,şanslıyım.Parmaklarımla birşeyler çiziyorum anlamsız,garip..Camda ki buğu bile anlayıp ağlamaya başlıyor çizdiklerime,ben anlamıyorum.Dışarda bazı çocuklar ,uzaktan bana birşeyler yazıyolar buğulu camlara,yine anlamıyorum.Belki de beni de çocuk sanıyorlar kimbilir?
Sokakta yürüyen adam,,o kadar sıkıyorki bedenini ,sıktıkça kastıkça üşüyor,donuyor.Oysa ,rahatlasa sıkmasa kendini üşümeyecek..Tabi önce buna inanmalı!
Solan çiçeklerim cam önünde ,üzgün dağılmış,güneşe muhtaç..Kış bahçemin tek duvarı,gökyüzünün ağlama duvarına dönmüş,keder kusuyor..
Bu kış ta böyle geçiyor,üşütüyor...
Camlar buğulu...