Artık çoğu zaman üşüyorum.Bu, öyle soğuktan üşümek falan değil,keşke öyle olsa!
Bu, insanların garipliklerinden üşümek.
Bu, vefasızlıktan üşümek,bu şanssızlıktan ,hayal kırıklıklarından, en çok ta, dost dediklerimin soğukluklarından ,anlamsızlıklarından adeta irkilmek ..
Merdivenin üst basamaklarına yaklaştıkça,yalnız olmak kaçınılmaz gibi.
Anladım ki;yürek başka söylemeli,gözler başka.
Anladım ki;sözler havada asılı kalmalı,dil yalancı olmalı.
İşte o zaman ,bu kısır hayatla tango kaçınılmaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder