Yalnız hissetmek!kalabalıkların içinde bile yalnız olmak!
Çocuksun ,annen baban,kardeşlerin,akrabaların var,var da! sevinçlerini,acılarını,hüzünlerini paylaşamadığın..
Bütüdükçe büyülenirsin,bir an unutursun yalnızlığını ,platonik aşklar dolduruverir o boşluğu ,farkedemezsin.
Bir gün aşık olur onun peşinden koyun gibi gidersin,gözlerin açılıp insana dönüştüğünde yine yalnız olduğunu anlarsın.
Tanrı yalnızlık motifini ördüyse üstüne ne yaparsan yap kurtulamazsın.
Çocuklar verir sana, al oyalan söylenme der gibi,büyük bir coşkuyla işe yaramışlığın verdiği huzurla büyütürsün onları,en iyi olanı yaptığını sanarak..
Dersin ki,onlar yaşamasın yaşadıklarımı,sevinçleriyle sevineyim ,acılarıyla üzüleyim ,hüzünlerine ortak olayım..Olursun da başarabildiğince ..
Neye yarar ki!Durup baktığında sağına soluna yine yalnızsın, değersizce..
Yanın boş ,sağın boş, solun boş.Arkaya dönmek sana göre değilse ,ne yazık ki önün de boş..
Paylaşmak isteyipte paylaşılamıyan tek şey olsa gerek,Yalnızlık..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder