Freni patlamış kamyon gibiyim,ne zaman nereye çarpıcam bilmeden adeta 140 km hızla gidiyorum..
sorunlar zincirleme üzerime üzerime geliyor,bense herşeyi unutur oldum(hafıza kaybı),tansiyonum sabah düşüyor ,akşama çıkıyor,planlı programlı,disiplinli,saatin alarmı çalmadan kalkan ben yok artık,ben hayatı ,zamanı değil,onlar beni sürüklüyor,ama nereye? bilmiyorum!
yok olmak istiyorum,bu ben değilim,böyle kalmaktansa kaybolmak istiyorum.Asla toparlanamıyorum,enerjim eksilerde..
Fabrika tezgâhlarında ordan oraya sürüklenen,sonrada bir ambalajın içine girerek paketlenecek mal gibi hisediyorum.
Bugün Amerikalı bir müşterime ;
_hoşgeldin,nasılsın ,diye sordum.O da bana;
_bok gibiyim,dedi(türkçe konuşarak)
işte ben de öyleyim,bok gibi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder