14 Aralık 2010 Salı

yanılmak


Yanıldığımı anladığımda ,seninle 3. günümüzdü.
Nedense konduramadım ne sana ne de bana..
Paylaştığımız anlar benim için yanılgı payı olmayan ,
özel zamanlardı,sen ben ,ben se sendik.
Yanılmışım..
Yanılmak, aslında yenilmekmiş,
hemde yenilginin en kötüsü,kendine yenilmek..
Bunu ben yaşıyorum,üstüne alınma,
sen se farkındalığınla bir bütün,ne kolay unuttun...
iyiki geldin hayatıma,iyiki böyle sonlandı,çünkü ben ,
seninle yeminimi bozup,yine kendime yenilmişim..
Bunun bir tekrarı olmayacak,artık yemin etmem de gerekmiyecek,
çok acıdı bu sefer çokk.
Biliyorum bu acı geçecek,tıpkı diğerleri gibi..
Biliyorum ,kalbimin yumaşak kalan o küçücük kısmı da nasırlanacak..
Demiştin ya, bir nedeni olmalı..
Ben o nedeni buldum sonunda..
Hüznüm çok,aslına bakarsan derdim de çok.
Hiçbiri umurunda olmuyo insanın,bu ateş içinde yanarken.
En kötüsü de ne biliyormusun?
Neden?

Hani bir şarkı var ya!
Deniz ve mehtap sordular seni ,nerede?
Nasıl derim ,terketti ,bırakıp beni gitti..

Ben söylemeyeceğim bunu ,sen aslında seni terkettin..