Evde ki tüm pencereler açık,sonuna kadar,rüzgar tatlı tatlı dokunuşlarda bu akşam,tıpkı dün akşam olduğu gibi.Gözlerimi kapatıp diğer ben le konuşuyorum ara sıra,hani şu sürekli bana sataşan ben..beni yoldan çıkaran ,bana öfkeyi öğreten,bana hırsı anlatan..bu sabahtan beri yine kavgalardayız.Sessizlik hakim evde,sadece yan pencereden gelen kuş cıvıltısı,bana ormanın derinliklerinde olduğum hissini veriyor.Mesela toroslarda ki kesme köyünün yakınında ki o korkunç ormanda,korkunçluğu ,aslında büyüklüğünden ve güzelliğinden ..Mesela yenice ormenlarının bitmez tükenmez gözyaşlarında.
Özledim dağları,özledim ormanları,özledim yağmuru.
